«Ζημιογόνες» ΔΕΚΟ. Η κίτρινη προπαγάνδα της κυβέρνησης.

Το τέλος του κοινωνικού κράτους....

Η κυβέρνηση, αφού πήρε μέτρα με βάση τις κατευθύνσεις της τρόικας, ενάντια στους μισθούς των εργαζομένων, τις συντάξεις, τη φορολογική επιβάρυνση των φτωχών στρωμάτων με έμμεση φορολογία, γενικά δηλαδή ενάντια στα λαϊκά εισοδήματα, προωθεί μέτρα ενάντια στις δημόσιες επιχειρήσεις και στους εργαζομένους σε αυτές...


Σύμφωνα με διαρροές της κυβέρνησης στον Τύπο σειρά παίρνουν αρκετές δημόσιες επιχειρήσεις με ξεπούλημα ορισμένων από αυτές, καταργήσεις ή και συγχωνεύσεις φορέων και μείωση των αποδοχών των εργαζομένων.

Δεν αποκλείονται αλλά αντίθετα προβλέπονται απολύσεις, όπως συστήνουν οι «σκληροπυρηνικοί» της κυβέρνησης, καθώς και το οικονομικό κατεστημένο (π.χ. πρόεδρος του ΣΕΒ).

Η κυβέρνηση μιλά για περικοπές δαπανών στις Δ.Ε., ενώ ταυτόχρονα το οικονομικό επιτελείο διαμηνύει με κάθε τρόπο ότι το μεγαλύτερο ποσοστό εξόδων σε ΔΕΚΟ καλύπτουν οι μισθολογικές δαπάνες. Το περίγραμμα, λοιπόν, για τις μεταβολές στις Δ.Ε. έχει διαφανεί.

Το μόνο θέμα που δεν εξετάζει η κυβέρνηση είναι η εξυγίανση, ανάπτυξη των Δ.Ε. και η συμβολή τους στην ανάπτυξη της χώρας και το κοινωνικό όφελος.

Η κυβέρνηση, έδωσε στοιχεία για τις δημόσιες επιχειρήσεις σε δύο φάσεις. Στην πρώτη φάση διέρρευσε στοιχεία για τις έντεκα πιο «ζημιογόνες» Δ.Ε. (ΗΣΑΠ, ΤΡΑΙΝΟΣΕ, ΟΔΙΕ, ΕΑΒ, ΕΔΙΣΥ, ΟΣΕ, ΕΑΣ, ΕΘΕΛ, ΗΛΠΑΠ, ΕΤΑ, ΤΕΟ), που προφανώς έχει επιλέξει η κυβέρνηση για «διαρθρωτικές» αλλαγές.

Σε δεύτερη φάση παρουσίασε μία συνολικότερη εικόνα για όσες (52 Δ.Ε.), αυτή θεωρεί ΔΕΚΟ με έμφαση στα ελλείμματα και τους μισθούς τους. Η επιλεκτική παρουσίαση των ελλειμμάτων των Δ.Ε. και των «προκλητικά υψηλών μισθών» φανερώνει την κατεύθυνση της αναδιάρθρωσης που σχεδιάζει.

Μείωση μισθών στη γενικότερη κατεύθυνση μείωσης του εργατικού κόστους και μείωση ελλειμμάτων ως προϋπόθεση. Οι επιδιώξεις είναι συγκεκριμένες και για αυτό η κυβέρνηση προβάλλει μία πλαστή, διαστρεβλωμένη εικόνα για να διαμορφώσει την κοινή γνώμη στην κατεύθυνση που αυτή θέλει. Πλασματική εικόνα ειδικότερα για τα ελλείμματα και για τα προνόμια των εργαζομένων στις Δ.Ε.

Θα προσπαθήσουμε όσο μπορούμε να δώσουμε την αντικειμενική εικόνα αποκαλύπτοντας τις διαστρεβλώσεις της κυβέρνησης και των συνεργατών της.

Κυβερνητικά στελέχη, παράγοντες της πολιτείας, διάφορα πρόθυμα τηλεοπτικά παπαγαλάκια και καλοπληρωμένοι κονδυλοφόροι έχουν προετοιμάσει το έδαφος για τη συρρίκνωση, τον ακρωτηριασμό του δημόσιου τομέα, για ξεπούλημα των κερδοφόρων κομματιών του στα μεγάλα ιδιωτικά συμφέροντα.

Όλα αυτά επιχειρούνται με μια καλοσχεδιασμένη παραπλάνηση και ζύμωση της κοινής γνώμης, έτσι ώστε να περάσουν πιο «εύπεπτα» στην κοινή γνώμη αντεργατικές ρυθμίσεις, υψηλές ανατιμήσεις «νεοφιλελεύθερες» επιλογές δηλαδή ιδιωτικοποιήσεις ή διάλυση των Δ.Ε.

Αδιαφάνεια με σκόπιμη, απαράδεκτα ελλιπή, ανούσια και αποπροσανατολιστική εικόνα για τις Δ.Ε.

Δεν γνωρίζουμε τι στοιχεία έδωσε τελικά η κυβέρνηση στην τρόικα. Όμως με βάση την έκθεση που δόθηκε στη δημοσιότητα, μπορούμε να κάνουμε τις εξής παρατηρήσεις. Η κυβέρνηση εσφαλμένα περιορίζει την ομάδα αυτή σε 52 Δ.Ε., ενώ οι δημόσιες επιχειρήσεις, (υπό μορφή Α.Ε. και ΝΠΙΔ) είναι εκατοντάδες. Είναι αυτονόητο ότι δεν μπορούν να βγουν αξιόπιστα συμπεράσματα όταν δεν δίνονται στοιχεία για όλες τις Δ.Ε., αλλά για λίγες από αυτές και όταν από τον κατάλογο απουσιάζουν σημαντικές Δ.Ε., όπως ΔΕΗ, ΕΛΤΑ, ΕΥΑΘ, ΕΥΔΑΠ, ΟΛΠ, ΟΛΘ κ.λπ., ενώ αναφέρονται Δ.Ε. μικρότερου ειδικού βάρους.

Στην έκθεση αυτή δόθηκαν στοιχεία για το Ενεργητικό και Παθητικό των Δ.Ε., για τις υποχρεώσεις τους, για το οικονομικό αποτέλεσμά τους (πλεόνασμα ή έλλειμμα), για τον αριθμό των εργαζομένων και τη μισθοδοσία τους.

Οι κατηγορίες των στοιχείων που δόθηκαν μαρτυρούν τις σκοπιμότητες και επιδιώξεις της τρόικας και κυβέρνησης. Στην έκθεση παρατίθενται πίνακες με «ελλειμματικές» επιχειρήσεις (επομένως ζημιογόνες για κυβερνώντες και τρόικα) με Δ.Ε., όπου οι μισθοί των εργαζομένων είναι «υπερβολικοί».

 Με αυτά τα στοιχεία, ξεκίνησε μια προπαγανδιστική εκστρατεία για ζημιογόνες επιχειρήσεις και για υψηλόμισθους που επιβαρύνουν το κοινωνικό σύνολο με στόχο ιδεολογική ζύμωση της κοινής γνώμης να αποδεχτεί προαποφασισμένα αντιδραστικά μέτρα. Για όλες τις παραπάνω παραμέτρους, δίνεται μία στιγμιαία εικόνα (Α' εξαμήνου 2010). Είναι φανερή η πρόθεση της κυβέρνησης να δώσει ελλιπή και πλασματική εικόνα.

Ο κατάλογος των Δ.Ε.

Ο κατάλογος των αναφερομένων από την κυβέρνηση σαν δημόσιες επιχειρήσεις διαχρονικά, ολοένα και μικραίνει είτε λόγω ιδιωτικοποιήσεων είτε γιατί άλλες με νομοθετικές ρυθμίσεις τις ξεβαφτίζει. Από τον κατάλογό της δεν έχουν απαλειφθεί μόνο οι Δ.Ε., όπου το Δημόσιο έχει απολέσει το πλειοψηφικό πακέτο (π.χ. ΟΤΕ, ΕΛΠΕ, ΟΠΑΠ κ.λπ.) αλλά και δημόσιες επιχειρήσεις, όπου το Δημόσιο διαθέτει πλειοψηφικό μετοχικό πακέτο (π.χ. ΔΕΗ, ΕΛΤΑ, ΕΥΑΘ, ΕΥΔΑΠ, ΟΛΘ, ΟΛΠ).

Αν κανείς συγκρίνει τον κατάλογο των Δ.Ε. πριν 20-25 χρόνια με τον κατάλογο των τελευταίων χρόνων θα διαπιστώσει ότι τότε και τώρα, αθροιστικά, παρατίθενται γύρω στις 50 Δ.Ε., μόνο που 38 από τον κατάλογο του 1986 έχουν αφαιρεθεί και έχουν αντικατασταθεί με άλλες μικρότερου ειδικού βάρους. Αν και χρησιμοποιείται ο όρος Δ.Ε. σαν κάτι συγκεκριμένο, αυτό μόνο συγκεκριμένο δεν είναι. Είναι μία κινούμενη άμμος και μόνο μία συγκεκριμένη καταγραφή και ανάλυσή τους μπορεί να οδηγήσει στην κατανόηση τους. Το γεγονός ότι δεν αναφέρονται πλέον, σημαντικές Δ.Ε., δίνει στρεβλή εικόνα.

Με πρώτη ευθύνη των κυβερνώντων, υφίσταται απίθανη άγνοια σε σημείο που, έγκριτοι και έγκυροι δημοσιογράφοι όταν μιλάνε για ΔΕΚΟ αναφέρουν ως παράδειγμα π.χ. τη ΔΕΗ και δεν γνωρίζουν ότι για παράδειγμα οι κυβερνήσεις έχουν απαλείψει από τον κατάλογο των ΔΕΚΟ, αυθαίρετα και για λόγους σκοπιμότητας όλες τις εισηγμένες στο χρηματιστήριο δημόσιες επιχειρήσεις. Δημόσια επιχείρηση σύμφωνα με τη νομική και οικονομική επιστήμη είναι εκείνη η επιχείρηση όπου το κράτος συμμετέχει με ποσοστό άνω του 50% στο μετοχικό κεφάλαιο ή έχοντας την εξουσία στον διορισμό των διοικήσεών τους μπορεί να καθορίζει τις αποφάσεις τους.

«Ζημιογόνες» ΔΕΚΟ. Η κίτρινη προπαγάνδα της κυβέρνησης. Στοχοποίηση των Δ.Ε. Τα ψέματα για τα ελλείμματα τους

Δεν μπορούμε και δεν πρέπει επ' ουδενί να υιοθετήσουμε τον ορισμό «ζημιογόνα» για κάποια δημόσια επιχείρηση, αν δεν γνωρίζουμε καθοριστικά δεδομένα για αυτή.

Είναι γεγονός ότι οι 12 Δ.Ε. που παρουσίασε αρχικά η κυβέρνηση, αλλά και αρκετές από τις 52 που παρουσίασε στη συνέχεια, εμφανίζουν ελλείμματα. Όμως άλλο να εμφανίζουν ελλείμματα και άλλο να χαρακτηρίζονται ζημιογόνες ή προβληματικές.

Οι κυβερνήσεις για πολλά χρόνια συγκρατούσαν τα τιμολόγιά τους για κοινωνικούς και άλλους λόγους. Διατηρούσαν δρομολόγια σε «άγονες» γραμμές, για κοινωνικούς επίσης λόγους. Παράλληλα υλοποιούσαν -κάτι που εγκαταλείφθηκε σταδιακά- τη θεσμοθετημένη υποχρέωση για κάλυψη των ελλειμμάτων από τον κρατικό προϋπολογισμό, όπως πρόβλεπε η αρχική και ισχύουσα νομοθεσία.

Επιπλέον οι Δ.Ε. είχαν τεράστια απώλεια εσόδων από την πελατειακή, ρουσφετολογική πολιτική και τις ρυθμίσεις εξυπηρέτησης των ισχυρών μονοπωλίων και «ημέτερων» επιχειρηματιών σε θέματα τιμολογίων, προμηθειών, ανάθεσης έργων κ.λπ. Είναι γνωστή η πολιτική χαριστικών τιμολογίων ρεύματος στην ΠΕΣΙΝΕ, στην τιμολόγηση του αερομεταφερόμενου τύπου, πλήθος άλλων ευνοϊκών παροχών στο παρελθόν και πρόσφατα.

Διατηρούσαν και διατηρούν ένα φαύλο και σαθρό καθεστώς προμηθειών και έργων, που οδηγούν στις υπερτιμολογήσεις και υπερκοστολογήσεις σε βάρος των Δ.Ε.

Είχαν αναγάγει σε επιστήμη ένα καθεστώς ανάθεσης εργασιών σε τρίτους (εργολάβους, υπεργολάβους κ.λπ.), δήθεν για μείωση του κόστους, το οποίο έχει εξελιχθεί σε ένα καθεστώς καταλήστευσης των Δ.Ε. και άγριας εκμετάλλευσης των εργαζομένων σ' αυτές.

Τα τελευταία χρόνια έγιναν γνωστά γιατί πήραν δημοσιότητα, σκάνδαλα με προμήθειες, συμβάσεις έργων, ακριβές εργολαβίες που επιβαρύνουν υπέρμετρα τις Δ.Ε.

Υπάρχουν συνοψίζοντας, τριών ειδών δαπάνες που επιβαρύνουν το οικονομικό αποτέλεσμα μίας δημόσιας επιχείρησης

Αυτές που σχετίζονται με κοινωνικές και αναπτυξιακές πολιτικές και εφ' όσον επιβάλλονται σε μία Δ.Ε. δεν πρέπει να συνυπολογίζονται στην κατάταξή της σαν ζημιογόνα επιχείρηση. Η επιβάρυνση που προκαλείται θα πρέπει να καλύπτεται από τον προϋπολογισμό και επομένως ζημιογόνα μπορεί να κριθεί μία Δ.Ε. μόνο αν συνεκτιμηθεί το ποσό που οφείλει η κυβέρνηση στη συγκεκριμένη Δ.Ε.

Υπάρχουν, βεβαίως, δαπάνες που αφορούν κακοδιοίκηση (κακό μάνατζμεντ) ή παρεμβάσεις πελατειακού χαρακτήρα ή προνομιακών προς ισχυρά συμφέροντα ρυθμίσεων των κυβερνήσεων που πρέπει να συνυπολογίζονται και να γίνεται σαφές ότι για το έλλειμμα αυτό ευθύνεται η κυβέρνηση και όχι κάποιο αόρατο χέρι. Οι επιβαρύνσεις αυτές αφορούν όσους κυβέρνησαν και διοίκησαν τις Δ.Ε. και πρέπει να κληθούν πρωθυπουργοί και υπουργοί, Σημίτης, Καραμανλής, Παπαντωνίου, Χριστοδουλάκης, Αλογοσκούφης κ.λπ., καθώς και οι διοικητές να πληρώσουν τις ζημιές.

Στην κατηγορία αυτή εντάσσονται οι επιβαρύνσεις που προκαλούνται σε μία Δ.Ε. όταν η κυβέρνηση εξαναγκάζει να δανείζεται με επαχθείς όρους για κάλυψη υποχρεώσεων που η ίδια η κυβέρνηση προκάλεσε (π.χ. ΟΣΕ, αστικές συγκοινωνίες).

Αν κάποιες Δ.Ε. είναι ελλειμματικές εξαιτίας συγκεκριμένων θετικών κυβερνητικών επιλογών, από συνειδητές δηλαδή αναπτυξιακές και κοινωνικές επιλογές, των κυβερνήσεων μιλάμε για μη ζημιογόνες, αλλά για εν δυνάμει κερδοφόρες Δ.Ε.

Ας αναφερθούμε στον ΟΣΕ που την τελευταία περίοδο, λόγω σκοπιμοτήτων αναπτύσσεται τεράστια φιλολογία για το διαβόητο χρέος που γι' αυτό στοχοποιούνται οι εργαζόμενοι.

Με υπεύθυνη απάντηση των εργαζομένων στον ΟΣΕ, άλλων μαζικών φορέων, ακόμη και καθηγητού πανεπιστημίου πρώην στελέχους του ΟΣΕ, στην κυβερνητική προπαγάνδα, αποδεικνύεται πειστικά ότι: "Το διαβόητο χρέος του πλέον ζημιογόνου οργανισμού στην Ευρώπη, όπως αποκαλεί η κυβέρνηση τον ΟΣΕ, είναι κατά 90% πλασματικό».

«Εννιά από τα περίπου 10 δισεκατομμύρια ευρώ αφορούν ποσά που προβλέπονται ρητά από την ελληνική νομοθεσία ως οφειλές του κράτους προς τον σιδηρόδρομο».

Ό,τι ακούγεται τελευταία από κυβερνητικά χείλη και παπαγαλάκια για τον ΟΣΕ είναι μία απίθανη κίτρινη προπαγάνδα.

Μάλιστα με τις επιβληθείσες ρυθμίσεις, ενώ το κράτος χρωστούσε στον ΟΣΕ του παίρνει την ακίνητη περιουσία (οικόπεδα, κτήρια) αξίας 10,35 δισ. ευρώ, όπως υπολογίζεται από την έκθεση πεπραγμένων 2009.

Αξίζει όμως να γίνει μια ακόμη επισήμανση τώρα με τη δημοσιοποίηση του κρατικού προϋπολογισμού

Αν αναφερθούμε στον κατάλογο των Δ.Ε. που καταγράφονται στο κεφάλαιο 6 του προς συζήτηση προϋπολογισμού 2011 θα δούμε αρκετές Δ.Ε. να έχουν αρνητικό αποτέλεσμα. Οι λόγοι είναι αυτοί που προαναφέραμε. Αν πάρουμε, όμως το εκτιμώμενο συνολικό αποτέλεσμα για τις 50 περίπου Δ.Ε., θα δούμε ότι αυτό ανέρχεται σε -1,44 δισ. ευρώ. Αν στη λίστα εντασσόταν μόνο η ΔΕΗ που αποτελεί Δ.Ε., το συνολικό οικονομικό αποτέλεσμα θα ήταν θετικό.

Η κυβέρνηση σχεδιάζει να μειώσει το αποτέλεσμα σε μόνο -0,153 δισ. αλλά απ' ό,τι φαίνεται από τον πίνακα με παρεμβάσεις (όπως ιδιωτικοποιήσεις ή και απολύσεις ή και ανατιμήσεις) σε ΟΣΕ, ΤΡΑΙΝΟΣΕ, ΗΣΑΠ, ΗΛΠΑΠ, ΕΘΕΛ, ΕΔΙΣΥ, ΕΑΒ, ΕΑΣ. Εμείς θα βλέπαμε τη βελτίωση των οικονομικών του με αναπτυξιακή πολιτική που όμως είναι έξω από τον προσανατολισμό της κυβέρνησης.

Ελλείμματα, πολιτική δανεισμού και αναπτυξιακή πολιτική

Όπως γνωρίζουμε το συνολικό οικονομικό αποτέλεσμα για τις Δ.Ε. στο παρελθόν ήταν θετικό αν και επιχειρήσεις με εξόχως κοινωνικό προφίλ είχαν αρνητικό οικονομικό αποτέλεσμα.

Αν δούμε τους προϋπολογισμούς των Δ.Ε. του 1992 και 1996 θα διαπιστώσουμε ότι και τότε, οι Δ.Ε. (ΟΣΕ, ΕΘΕΛ, ΗΛΠΑΠ, ΗΣΑΠ) ήταν ελλειμματικές, όμως το συνολικό αποτέλεσμα των 47 Δ.Ε. (διαφορετικών βέβαια κάθε φορά) ήταν θετικό λόγω μεγάλης κερδοφορίας ΟΤΕ, ΔΕΗ κ.λπ. Την κρίσιμη χρονιά που ιδιωτικοποιήθηκε ο ΟΠΑΠ και διαγράφτηκε από τον κατάλογο των Δ.Ε., επήλθε μεταβολή από θετικό, σε αρνητικό συνολικό οικονομικό αποτέλεσμα των Δ.Ε. Βέβαια το οικονομικό αποτέλεσμα δεν είναι άσχετο και με τις ασκηθείσες πολιτικές και τη διαχείριση.

Πέραν τούτου, το αρνητικό αποτέλεσμα ορισμένων Δ.Ε. μπορούσε η κυβέρνηση να το καλύψει μέσω προϋπολογισμού, γιατί έτσι πρόβλεπε το νομοθετικό πλαίσιο (π.χ. ΟΣΕ, αστικές συγκοινωνίες). Αργότερα η εκάστοτε κυβέρνηση επέβαλε στις διοικήσεις τους να καταφεύγουν οι ίδιες οι Δ.Ε. σε δανεισμό από την ελεύθερη αγορά και με πολύ χειρότερους όρους από τους όρους που μπορούσε η ίδια να εξασφαλίσει.

Αυτή όμως η τακτική διόγκωσε το χρέος τους. Αντί λοιπόν, σήμερα να ντρέπονται οι κυβερνήσεις για τις δυσμενείς επιπτώσεις που προκάλεσαν, χρησιμοποιούν τα αρνητικά αποτελέσματα για να επιβάλλουν συνολικά τις απαιτήσεις του ΣΕΒ και της τρόικας στη χώρα μας.

Αξίζει να αναφερθεί η περίπτωση ΟΣΕ για να καταλάβουμε πού οδηγεί η πολιτική της κυβέρνησης. Όπως αναφέρει προχωρά στις «μεταρρυθμίσεις» της γιατί είναι ζημιογόνος επιχείρηση. Όμως το σοβαρότερο από τα μέτρα που παίρνει είναι η ιδιωτικοποίηση της ΤΡΑΙΝΟΣΕ. Του φιλέτου δηλαδή που θα μπορούσε να δίνει έσοδα στο δημόσιο το παραχωρεί σε ιδιώτες. Ερμηνεύοντας τον προϋπολογισμό των Δ.Ε. η ΤΡΑΙΝΟΣΕ θα μηδενίσει με αύξηση εισιτηρίων και μειώσεις μισθών τα ελλείμματα για να δοθεί καθαρή στους ιδιώτες, ο Δ.Ε. υπόλοιπος ΟΣΕ θα «εξυγιανθεί» με μειώσεις μισθών και εκδιώξεις εργαζομένων.

Η ουσία είναι ότι το φιλέτο (ΤΡΑΙΝΟΣΕ) που θα μπορούσε να συμβάλει στα δημόσια ταμεία παραδίδεται στους ιδιώτες.

Γενικά μία από τις σημαντικές αιτίες των όποιων κακών οικονομικών των Δ.Ε. σχετίζονται με την έλλειψη αναπτυξιακής πνοής. Γίνεται πολύ κουβέντα τελευταία για επιχειρησιακά σχέδια τελευταία λες και τώρα ανακαλύπτουμε την πυρίτιδα.

Το εργαλείο αυτό υπάρχει από το 1996 (Ν. 2414/96) μόνο που λειτούργησε διακοσμητικά. Αποτελούσε για δεκαετίες τώρα άλλοθι για να δείξουν οι κυβερνώντες ότι τάχα ενδιαφέρονται για τις Δ.Ε., ποτέ όμως ουσία. Ούτε ως σήμερα ενδιαφέρθηκαν, ούτε σήμερα σχεδιάζουν την ανάπτυξή τους. Εκποίηση, αύξηση των τιμολογίων, δεινά για τους εργαζόμενους είναι το Ευαγγέλιο της κυβέρνησης.